رابطه عاطفی در زندگی هر کسی مهم است .روابط عاشقانه همزمان هم بزرگترین منبع آرامش و شادمانی و هم به صورت بالقوه می تواند بزرگترین منبع استرس و بدبختی در زندگی ما باشد .طبق پژوهش (مقیاس استرس های زندگی هولمز و راهه)[i]رابطه شکست خورده یکی از منابع مهم استرس زندگی محسوب می شود و طبق ارزیابی های اخیر در شرایطی به سر می بریم که نیمی از رابطه های عاشقانه دوام پیدا نمی کند و پایان این پیوندها اغلب مهربانانه و صلح آمیز نیست .شکست عاطفی به اندازه زیاد  برای ما استرس آور است و جدایی های خصمانه اثرات این اتفاق را بر روی روان ما  سخت تر و آسیب زا تر می کند. اغلب ما حتی پس از پایان غم انگیز روابط عاشقانه ی خود باز هم بدنبال یافتن عشق جدیدی می رویم که بسیاری از روانشناسان آن را ((غلبه ی امید بر تجربه)) نامیده اند . بیشتر مردان و زنان در محدوده ی زمانی حدود پنج سال پس از جدایی دوباره رابطه می گیرند که این امر در مورد مردان معمولا سریعتر اتفاق می افتد به نظر می رسد عطش برای یافتن عشق حقیقی سیراب ناشدنی است .

به عقیده رویکرد خانواده درمانی ساختاری، نشانه ی مرضی فرد زمانی که در بافت الگوی تعاملی خانواده ارزیابی شود بهتر قابل درک است و برای رفع نشانه ی مرضی باید در ساختار یا سازمان خانواده تغییر صورت گیرد . بنیانگذار ...